یافته‌های تحقیق اخیر محققان در مورد سرطان پروستات که در مجله تحقیق سرطان انگلیس به چاپ رسید، رهنمودهای نویدبخشی را برای تحقیق در مورد روش‌های درمانی جدید ارائه می‌کند.
سرطان پروستات شایع‌ترین نوع سرطان در میان مردان انگلستان است که هر ساله در حدود 500/37بیمار مبتلا به این بیماری شناسایی می‌شود. رشد اکثر سرطان‌های پروستات کند است، اما در برخی موارد این نوع سرطان حالت تهاجمی دارد و به سایر نقاط بدن نظیر استخوان‌ها گسترش پیدا می‌کند. احتمال کشنده بودن این نوع سرطان‌ها بیشتر است.
در این مطالعه جدید، دانشمندان کالج امپریال لندن کشف کردند که پروتئینی موسوم به اف.یو.اس مانع رشد سلول‌های سرطان پروستات در آزمایشگاه می‌شود و واکنش‌هایی را فعال می‌کند که منجر به خودکشی سلولی می‌شود.
محققان به جست‌وجوی پروتئین اف.یو.اس در نمونه‌های سرطان پروستات بیماران نیز پرداختند. آنها کشف کردند، در بیمارانی که سطح پروتئین اف.یو.اس آنها در سطح بالایی قرار داشت، سرطان پروستات‌شان کمتر تهاجمی و احتمال سرایت آن به استخوان نیز کمتر بود.
سطح بالاتر پروتئین اف.یو.اس با زنده‌ماندن طولانی‌تر بیمار نیز رابطه متقابل داشت.
نتایج این تحقیق این موضوع را مطرح کرد که ممکن است پروتئین اف.یو.اس یک شاخص مفید باشد و امکان ارزیابی میزان تهاجمی بودن تومور را برای پزشکان میسر کند.
دکتر چارلی بیوان، نویسنده ارشد این مطالعه، از بخش جراحی و سرطان کالج امپریال لندن در این خصوص گفت: درمان‌های هورمونی فعلی تنها برای زمان محدودی مؤثر واقع می‌شود و شیمی‌درمانی نیز اغلب برای درمان سرطان بی‌اثر است؛ از این رو نیاز مبرمی به روش‌های درمانی جدید وجود دارد.
وی در ادامه اظهار داشت: براساس این یافته‌ها ممکن است پروتئین اف.یو.اس قادر به متوقف کردن رشد تومور و جلوگیری از انتشار آن به سایر بخش‌های بدن که می‌تواند مهلک و کشنده باشد، شود. ما هنوز ابتدای راه قرار داریم، اما مطالعات بیشتر بر این یافته صحه خواهد گذاشت و در این صورت پروتئین اف.یو.اس می‌تواند هدف نویدبخشی برای درمان‌های آتی باشد.
این گزارش می‌افزاید، پیشرفت سرطان پروستات به هورمون‌های مردانه بستگی دارد؛ زیرا این هورمون‌ها تقسیم سلول‌های این نوع سرطان را تقویت و تومور را قادر به رشد می‌کنند. معالجاتی که سطح هورمونی را کاهش می‌دهد یا مانع فعالیت آنها می‌شود ابتدا مؤثر هستند، اما سرانجام واکنش تومور به این درمان متوقف و تهاجمی‌تر می‌شود.
دکتر بیوان و گروهش ابتدا با قرار دادن سلول‌های سرطان پروستات در معرض هورمون‌های مردانه آغاز و میزان تغییر سطح پروتئین‌های مختلف را بررسی کردند.
آنها کشف کردند که هورمون‌ها سلول‌ها را وادار به تولید کمتر پروتئین اف.یو.اس می‌کنند و با وارد کردن کپی‌های اضافه از ژن مولد پروتئین اف.یو.اس به داخل سلول‌های رشد کرده در محیط کشت در مورد اینکه آیا ممکن است اف.یو.اس بر رشد سلول تأثیر داشته باشد یا نه، آزمایش‌های بیشتری انجام دادند. آنها دریافتند که تحریک سلول‌ها به تولید اف.یو.اس بیشتر منجر به کاهش تعداد سلول‌های سرطانی می‌شود.
جورج بروک نویسنده اول این مطالعه، از بخش جراحی و سرطان کالج امپریال لندن اعلام کرد: براساس مطالعه ما، پروتئین اف.یو.اس یک رابط مهم است و هورمون‌های مردانه را به تقسیم سلولی متصل می‌کند. گام بعدی تحقیق در مورد این موضوع خواهد بود که آیا پروتئین اف.یو.اس می‌تواند آزمایش مفیدی برای تعیین تهاجمی بودن سرطان پروستات باشد یا خیر؟ وی گفت: گام بعدی ممکن است یافتن راه‌هایی برای افزایش سطح پروتئین اف.یو.اس در بیماران باشد تا مشخص شود آیا آن، رشد تومور را کند یا واکنش سلول نسبت به درمان هورمونی را بهتر خواهد کرد یا خیر؟
او در پایان تصریح کرد: اگر اف.یو.اس واقعا یک سرکوب‌کننده تومور باشد، این امکان وجود دارد که با سرطان‌های دیگر نیز نظیر سرطان سینه که بسیار به سرطان پروستات شبیه است مرتبط باشد.
ساینس دیلی
